دانستنی ها

لیشمانیوز یک بیماری عفونی است که توسط انگل های تک یاخته ای از جنس لیشمانیا ایجاد می شود. تک یاخته ها موجودات میکروسکوپی تک سلولی هستند. انگل هایی که باعث این بیماری می شوند از طریق نیش گونه های خاصی از پشه خاکی آلوده به افراد منتقل می شوند. در انسان، این انگل ها باعث سه شکل اصلی عفونت می شوند: لیشمانیوز جلدی، لیشمانیوز مخاطی و لیشمانیوز احشایی. در هر یک از این اشکال، عفونت از عدم ایجاد علائم (عفونت بدون علامت) تا عوارض شدید و حتی تهدید کننده زندگی متغیر است. تنها درصد کمی از افراد آلوده به انگل لیشمانیا واقعاً به بیماری مبتلا می شوند. لیشمانیوز به ندرت در ایالات متحده دیده می شود. اکثر افرادی که از ایالات متحده به این بیماری مبتلا می شوند به دلیل سفر به مناطقی در سراسر جهان یا زندگی در مناطقی در سراسر جهان که این بیماری در آنها شایع است، این بیماری را انجام می دهند. پرسنل نظامی و پیمانکارانی که در آن مناطق خدمت می کنند نیز در معرض خطر هستند. در موارد نادر، گزارش هایی از لیشمانیوز جلدی در ایالات متحده در تگزاس و اوکلاهما گزارش شده است.

معرفی

لیشمانیوز به طور کلی بر اساس محل آن در نیمکره غربی یا شرقی طبقه بندی می شود. در نیمکره غربی این بیماری به عنوان لیشمانیوز دنیای جدید شناخته می شود و در برخی مناطق مکزیک، آمریکای مرکزی و آمریکای جنوبی دیده می شود. در نیمکره شرقی، این بیماری به نام لیشمانیوز دنیای قدیم شناخته می شود و در بخش های خاصی از آسیا، خاورمیانه، جنوب اروپا (به ویژه منطقه مدیترانه)، شمال آفریقا و مناطق گرمسیری آفریقا دیده می شود. لیشمانیوز دنیای جدید و جهان قدیم توسط گونه های مختلف لیشمانیا ایجاد می شود.

علائم و نشانه ها

لیشمانیوز می تواند افراد را به طرق مختلف تحت تاثیر قرار دهد. برخی از آنها عفونت واقعاً خاموش دارند و هیچ علامت یا علامتی ندارند. سایر افراد به بیماری خفیف تا متوسط ??مبتلا می شوند، اما برخی دچار عفونت شدید می شوند که می تواند منجر به آسیب دائمی و عوارض بالقوه تهدید کننده زندگی شود.

لیشمانیوز جلدی

این شایع ترین شکل لیشمانیوز است. علائم ممکن است در عرض چند هفته تا چند ماه پس از گزش توسط یک پشه خاکی آلوده شروع شود. افراد مبتلا ممکن است یک یا چند زخم (ضایعات پوستی)، به ویژه در قسمت‌های در معرض بدن مانند صورت، گوش‌ها و بازوها و پاها ایجاد کنند. ضایعات در محلی که گزش اتفاق می افتد ایجاد می شود. ضایعات ممکن است پاپول (برجستگی) یا ندول (برجستگی های جامد و برجسته)، پلاک (ضایعات برآمده، پخش شده) یا زخم (نواحی باز و فرسایش یافته مانند دهانه ها) باشند. ضایعات پوستی ممکن است در اندازه تغییر کنند، کوچکتر شوند، اما اغلب بزرگ می شوند و بهبود نمی یابند. زخم ها ممکن است مرطوب باشند و مایع نشت کنند (مانند چرک) یا ممکن است خشک و پوسته پوسته شوند و معمولاً بدون درد هستند. افراد ممکن است ضایعاتی ایجاد کنند که محدود به یک ناحیه از بدن است و ممکن است به آرامی طی 6 تا 18 ماه خود به خود بهبود یابد. با این حال، ضایعات معمولاً اسکارهای قابل توجهی از خود به جای می گذارند. گاهی اوقات، افراد همچنین دارای غدد لنفاوی مجاور متورم هستند (لنفادنوپاتی).

لیشمانیوز پوستی منتشر

این شکل بسیار نادر با یک ضایعه پوستی اولیه مشخص می شود که گسترش می یابد و پوست چندین نواحی مختلف بدن را تحت تاثیر قرار می دهد. افراد اغلب سیستم ایمنی ضعیفی دارند که آنها را مستعد درگیری گسترده پوست می کند، مستعد پاسخ ضعیف به درمان است و عفونت را برای مدت نامحدودی ادامه می دهد. افراد مبتلا ممکن است پلاک‌ها، زخم‌ها و گره‌های متعددی در سراسر بدن خود داشته باشند. لیشمانیوز پوستی منتشر به کندی پیشرفت می کند، اما یک بیماری مزمن است که به طور معمول پس از درمان عود می کند، حتی اگر درمان در ابتدا موثر به نظر برسد.

لیشمانیوز Recidivans

این اصطلاح برای تعریف عود ضایعه پوستی سالها پس از بهبود ضایعه اولیه استفاده می شود. لیشمانیوز ریسیدیوانز اغلب در صورت، به ویژه گونه، با ایجاد زخم یا پاپول جدید روی یا نزدیک اسکار ضایعه قدیمی ایجاد می شود. گاهی اوقات این ضایعه ممکن است به آرامی بزرگتر شود.

قلب در مرکز سیستم گردش خون شما قرار دارد، که شبکه ای از رگ های خونی است که خون را به هر قسمت از بدن شما می رساند. خون حامل اکسیژن و سایر مواد مغذی مهمی است که همه اعضای بدن برای سالم ماندن و عملکرد صحیح به آن نیاز دارند.

قلب شما یک ماهیچه است و وظیفه آن پمپاژ خون در سراسر سیستم گردش خون است.

قلب من چگونه خون را پمپاژ می کند؟

قلب شما به دو سیستم پمپاژ مجزا تقسیم می شود، سمت راست و سمت چپ.

سمت راست قلب شما خون فقیر از اکسیژن را از رگ های شما دریافت می کند و آن را به ریه های شما پمپ می کند، جایی که اکسیژن را می گیرد و دی اکسید کربن را از بین می برد.

سمت چپ قلب شما خون غنی از اکسیژن را از ریه های شما دریافت می کند و آن را از طریق شریان ها به بقیه بدن پمپ می کند.

قلب شما چهار حفره مجزا دارد که خون را پمپاژ می کند، دو حفره در سمت راست و دو حفره در سمت چپ.

چگونه خون در قلب جریان دارد؟

خون در چهار مرحله از قلب و ریه های شما جریان می یابد:

دهلیز راست خون فاقد اکسیژن را از بدن دریافت می کند و آن را از طریق دریچه سه لتی به بطن راست پمپ می کند.

بطن راست خون فقیر از اکسیژن را از طریق دریچه ریوی به ریه ها پمپاژ می کند.

دهلیز چپ خون غنی از اکسیژن را از ریه ها دریافت می کند و آن را از طریق دریچه میترال به بطن چپ پمپ می کند.

بطن چپ خون غنی از اکسیژن را از طریق دریچه آئورت به بقیه بدن پمپ می کند.

دهلیز چپ و راست حفره های کوچکتری هستند که خون را به داخل بطن پمپاژ می کنند. بطن چپ و راست پمپ های قوی تری هستند. بطن چپ قوی ترین است زیرا باید خون را به تمام بدن پمپ کند. وقتی قلب شما به طور طبیعی کار می کند، هر چهار حفره در یک تلاش مداوم و هماهنگ با هم کار می کنند تا خون غنی از اکسیژن در سراسر بدن شما گردش کند. قلب شما سیستم الکتریکی مخصوص به خود را دارد که کار حفره های قلب (ریتم قلب) را هماهنگ می کند و همچنین فرکانس ضربان ها (ضربان قلب) را کنترل می کند.

قلب من چگونه عملکرد طبیعی خود را حفظ می کند؟

وظیفه قلب شما پمپاژ خون کافی برای رساندن اکسیژن و سایر مواد مغذی به مغز و سایر اندام های حیاتی است. برای انجام این کار، قلب شما نیاز دارد:

زمان ضربان قلب خود را تنظیم کنید. سیستم الکتریکی قلب شما زمان پمپ را کنترل می کند. سیستم الکتریکی ضربان قلب شما را در یک ریتم منظم نگه می دارد و سرعت ضربان آن را تنظیم می کند. هنگامی که سیستم الکتریکی به درستی کار می کند، ضربان قلب و ریتم طبیعی خود را حفظ می کند. مشکلات این سیستم الکتریکی می تواند باعث آریتمی شود، به این معنی که حفره های قلب شما به صورت ناهماهنگ یا تصادفی می زند یا قلب شما خیلی سریع (تاکی کاردی) یا خیلی کند (برادی کاردی) می زند.

ماهیچه قلب خود را سالم نگه دارید. چهار حفره قلب شما از نوع خاصی از ماهیچه به نام میوکارد ساخته شده است. میوکارد کار پمپاژ اصلی را انجام می دهد: شل می شود تا با خون پر شود و سپس فشار می دهد (انقباض) تا خون را پمپاژ کند. "انقباض" توصیف می کند که چگونه عضله قلب به خوبی منقبض می شود. پس از پمپاژ، قلب شما آرام می شود و پر از خون می شود. عضله باید بتواند به اندازه کافی شل شود تا بتواند قبل از پمپاژ مجدد به درستی از خون پر شود.

سلامت عضله قلب شما هم بر انقباض و هم بر توانایی آن برای شل شدن تأثیر می گذارد، که هر دو تعیین می کنند که آیا قلب شما قادر به پمپاژ خون کافی در هر بار ضربان است یا خیر. مشکلات مربوط به انقباض قلب می تواند به دلیل مشکلات خود عضله (مانند عفونت ویروسی عضله قلب یا اختلال ارثی عضله قلب) یا مشکلات مربوط به خون رسانی به عضله قلب (مانند کاهش جریان خون) باشد. به عضله قلب که ایسکمی نامیده می شود). عضله قلب شما به منبع خون خود نیاز دارد زیرا مانند بقیه بدن شما برای سالم ماندن به اکسیژن و سایر مواد مغذی نیاز دارد. به همین دلیل، قلب شما خون غنی از اکسیژن را از طریق عروق کرونر به ماهیچه خود پمپ می کند.

جریان خون را به طور موثر حفظ کنید. قلب شما دارای چهار دریچه است که جریان خون را به داخل و خارج از اتاقک ها کنترل می کند. دریچه هایی بین دهلیز و بطن در هر طرف قلب شما وجود دارد. همچنین دریچه ای وجود دارد که جریان خون را از هر یک از بطن های شما کنترل می کند. دریچه‌ها طوری طراحی شده‌اند که فقط خون را به جلو نگه می‌دارند. هنگامی که هر محفظه منقبض می شود، دریچه ای باز می شود تا خون به بیرون جریان یابد. هنگامی که محفظه شل می شود، دریچه بسته می شود تا از نشت خون به داخل محفظه جلوگیری شود و محفظه دوباره با خون پر شود. مشکل در دریچه های قلب می تواند جریان طبیعی خون را مختل کند و مشکلاتی برای قلب شما ایجاد کند.