دانستنی ها

آرامگاه فردوسی یکی از فاخرترین جاذبه های فرهنگی ایران به شمار می رود که در شمال شرقی مشهد مقدس در باغ توس واقع شده است.

ابوالقاسم فردوسی طوسی برجسته ترین شاعر حماسه سرای ایران است که در سطح جهانی نیز مورد توجه قرار گرفته است. شاهکار ادبی فردوسی شاهنامه یا کتاب شاهان نام دارد و در واقع طولانی ترین منظومه حماسی جهان است.

فردوسی سی سال از عمر خود را صرف نگارش این شاهکار کرد که اعتقاد راسخ بر این است که به خاطر همین اثر بود که زبان فارسی از زوال و فراموشی نجات یافت.

از این رو ایرانیان فردوسی را ناجی زبان فارسی نامیده اند. آرامگاه او در داخل باغی وسیع در شمال غربی شهر توس در انتهای بلوار شاهنامه قرار دارد.

بنای آرامگاه الهام گرفته از آرامگاه کوروش بزرگ و مکعبی شکل است که در برخی از نیمرخ‌های آن کتیبه‌هایی از اشعار فردوسی برگرفته از کتاب شاهان دیده می‌شود.

در کنار آرامگاه فردوسی، حوض وسیعی وجود دارد که در انتهای آن مجسمه این شاعر بزرگ حماسی پذیرای بازدیدکنندگان قرار دارد. در شمال غربی محوطه آرامگاه، مدفن یکی دیگر از شاعران بزرگ معاصر ایران، یعنی مهدی اخوان ثالث قرار دارد.

از دیگر جنبه های دیدنی آرامگاه می توان به موزه فردوسی اشاره کرد که در آن اشیاء فرهنگی و تاریخی مانند اشیاء سنگی پیش از تاریخ، انواع و نسخه های مختلف کتاب شاهان و تعدادی تابلو نقاشی صحنه هایی برگرفته از این شاهکار نگهداری می شود. .

آرامگاه فردوسی در طوس قرار دارد. فردوسی کاملاً به عنوان ناجی زبان ما فارسی شناخته شده است. چند قرن پس از حمله اعراب، در میان توهین و آشوب ناشی از زبان همراه، عربی، فارسی به تدریج در حال محو شدن بود. فردوسی برای احیای زبان شعر و حماسه را برگزید. هر چند پیش از او شاعران دیگری هم بودند که با شعر به مبارزه برای زبان می پرداختند، اما او بود که سی سال تلاش کرد تا کلمه به کلمه شالوده زبان را بپروراند، چنانکه خودش می گفت:

"در این سی سال رنج های زیادی کشیده ام،

من با بیت خود زبان را زنده کرده ام».

او با به کارگیری تاریخ و طیف گسترده ای از اسطوره ها، افسانه ها و حماسه ها، شاهکار شعری به نام شاهنامه را سرود که هنوز پس از گذشت صدها سال، خواندن آن بسیار لذت بخش است و بیش از این، میراثی کاملاً مستند از آن است. تاریخ، ادبیات و از این جهت فرهنگ این ملت.

اتاق دفن او در حوالی شهر توس، شهری نزدیک به مشهد است، بنای کاملاً با شکوهی که در آن می توان غیرت و شوری را که قابل مقایسه با خود کتاب است، احساس کرد. این آرامگاه توسط معمار و طراح برجسته ایرانی، هوشنگ سیحون طراحی شده است. مقبره های آو سینا، کمال الملک و نادرشاه افشار نیز نمونه های دیگری از نقوش برجسته او هستند.

 

مقبره در طول تاریخ

گفته شده است که از آنجایی که فردوسی شیعه بود، دفن او در قبرستان مسلمانان ممنوع بود و در باغ خود دفن شد و پس از مدتی مقبره ای بر قبرش ساخته شد. اما این مقبره چندین بار تخریب و بازسازی شد. سرانجام رضاشاه در سال 1934 دستور داد تا برای «جشن هزاره فردوسی» بنای جدیدی برای آرامگاه فردوسی طراحی شود. ساختی بر اساس یکی از طرح های کریم بهزاد و با الهام از معماری پاسارگاد. به دلیل شکست، بنا نیاز به مرمت داشت و در سال 1968 هوشنگ سیحون اندازه و طراحی این اتاق تدفین قابل توجه نهایی را تغییر داد.

 

موزه توس

نماها از سنگ مرمر و ستون ها به سبک معماری هخامنشی تزئین شده اند. همچنین خط ابیاتی از شاهنامه بر روی آنها وجود دارد. این اتاق در وسط فضای سبز 6000 متر مربعی قرار دارد که موزه توس و همچنین کتابخانه ای را نیز در خود جای داده است.

موزه توس که توسط هوشنگ سیحون نیز طراحی شده است از بخش‌های مختلفی تشکیل شده است که آثار و آثار هنری متنوعی به نمایش گذاشته شده است.

بخشی از آن به گلدان ها، سکه ها و دیگر آثاری که باستان شناسان در حوالی توس کشف کرده اند اختصاص دارد. در بخش دیگری برای ایجاد حس بهتر از دوران، وسایل اسب سواری قدیمی مانند سپر، چماق، تیر و کمان و آلات موسیقی میدان جنگ به نمایش گذاشته شده است. همچنین برخی از دست نوشته های تاریخی شاهنامه و همچنین نقاشی ها و فرش ها با الهام از داستان های این کتاب در این نمایش وجود دارد.

اگر اهل فرهنگ و هنر هستید و ارامگاه فردوسی را از نزدیک مشاهده نکرده اید بهترین کار این است که اولین برنامه سفر خود را به شهر مشهد برنامه ریزی کنید تا بتوانید در کنار زیارت از حرم اما هشتم از ارامگاه فردوسی نیز دیدن کنید. اما اگر دغدغه رزرو هتل را دارید می توانید هتل 5 ستاره الماس 2 مشهد را رزرو کنید و با خیال راحت از محل اقامت خود به مشهد سفر کنید. برای رزرو هتل 5ستاره هتل الماس 2 مشهد اینجا کلیک کنید.