ویژگیهای یک روانشناس موفق
تعداد کمی از مشاغل به اندازه روانشناسی گسترده و کاربردی هستند.
این رشته به تخصص در موضوعات مختلفی مانند تحقیقات رفتاری، علوم پزشکی، تجزیه و تحلیل بالینی، مسائل حقوقی و جامعه شناسی نیاز دارد. از مشاغل این رشته می توان به مشاور مدرسه، درمانگر ازدواج و خانواده، روانشناس کودک و روانشناس صنعتی-سازمانی اشاره کرد.
بااستعدادترین و پرتقاضاترین درمانگران تمایل دارند مجموعه‌ای از ویژگیهای شخصیتی مشترک داشته باشند که آنها را قادر می‌سازد تا به بهترین شکل با بیماران کار کنند و به آنها در حل مشکلات عاطفی یا ذهنی کمک کنند. هرکسی که به عنوان یک درمانگر یا نوع دیگری از روانشناسی حرفه ای در نظر دارد، باید این 10 سوال اساسی را قبل از شروع کار در نظر بگیرد.
1. آیا شنونده خوبی هستید؟
بالاتر از همه صفات دیگر، یک روانشناس باید بتواند نه تنها به آنچه بیمار می گوید، بلکه به زبان ظریف بدن بیمار نیز توجه کند. اطلاعات شخصی که از طریق درمان فاش می شود اغلب به آرامی و با تلاش به دست می آید، بنابراین باید دقت زیادی برای درک همه اشکال ارتباط برای کمک به تعیین یک دوره درمانی مناسب انجام شود.
2. آیا می توانید یک راز را حفظ کنید؟
یکی دیگر از قوانین اساسی درمان این است که چیزی که بین روانشناس و بیمار گفته می شود هرگز فاش نمی شود، مگر اینکه طبق قانون، همانطور که در منشور اخلاقی انجمن روانشناسی آمریکا آمده است. درمانگران هرگز نباید شایعاتی را که در طول جلسه آموخته اند به اشتراک بگذارند یا کار خود را با خود به خانه بیاورند.
3. آیا واقعاً به دیگران اهمیت می دهید؟
ممکن است این یک سوال احمقانه به نظر برسد، اما پرسیدن آن مهم است. همدلی ستون فقرات صنعت روانشناسی است و نمی توان آن را جعل کرد. این مهم است که روانشناسان درد عاطفی بیمار را درک کنند و دلسوزی نشان دهند. کسانی که به راحتی از مشکلات دیگران ناامید می شوند و از آنها می خواهند "فقط بر آن غلبه کنند" دوام زیادی نخواهند داشت.
4. آیا شما به طور طبیعی کنجکاو هستید؟
روانشناسان در حین گوش دادن به بیماران، باید فرآیند درمان را نیز با سوالات خود راهنمایی کنند. این یک حرفه خوب برای کسانی است که ناظران زیرک هستند، دوست دارند سؤالات بعدی بپرسند و قادر به تجزیه و تحلیل اظهارات مبهم بیماران برای شکار معانی پنهان هستند.
5. آیا خودتان را خوب می شناسید؟
هیچ تحلیلی در خلأ انجام نمی شود، بنابراین روانشناسان باید سوگیری های طبیعی خود را بر اساس تحصیلات، پیشینه، موقعیت اجتماعی و اعتقادات مذهبی خود در نظر بگیرند. آنها باید بدانند که چگونه از زندگی خود عقب نشینی کنند تا اطمینان حاصل کنند که می توانند مشاهدات عینی انجام دهند.
6. آیا با همه نوع افراد صحبت می کنید؟
بیماران درمان از پیشینه‌های نژادی، سیاسی، اجتماعی-اقتصادی، اخلاقی و فرهنگی متنوعی خواهند بود. یک روانشناس خوب مهارت های بین فردی برای برقراری گفتگو با هر تیپ شخصیتی و القای اعتماد در بیماران را دارد.
7. آیا به طور کلی فردی با ثبات هستید؟
هیچ کس انتظار ندارد روانشناسان بی نقص باشند. پس از همه، آنها فقط انسان هستند. اما قبل از اینکه بتوانند بیماران را روی کاناپه بنشینند، روانشناسان باید مطمئن شوند که ابتدا به "توشه ذهنی" آنها پرداخته شده است. هات هدها نیازی به اعمال ندارند.
8. آیا شما فردی بردبار هستید؟
در طول درمان، روانشناسان باید عمیق ترین، تاریک ترین افکار و ترس های مراجع را کشف کنند تا به آنها کمک کنند تا با مشکلات خود کنار بیایند. با انجام این کار، روانشناسان باید از قضاوت در مورد هر چیزی که گفته می شود، خودداری کنند، حتی اگر با اعتقادات شخصی و اخلاقی او مغایرت داشته باشد. علاوه بر این، درمانگران باید نسبت به پیشرفت فزاینده و با پس زدن گاه به گاه و دوره های پسرفت از سوی مراجع صبور باشند.
9. آیا در حل معماها و معماها مهارت دارید؟
درمانگران خوب اغلب کسانی هستند که می توانند از منطق برای جمع آوری راه حل ها، اغلب از اطلاعات محدود، استفاده کنند. روانشناسان باید بتوانند از طریق داده های غیرمجاز بررسی کنند تا علل اصلی ناراحتی بیماران را تعیین کنند و تشخیص دقیق ارائه دهند.
10. آیا خلاق و انعطاف پذیر هستید؟
روانشناسی به مهارت های تحلیلی نیاز دارد، اما همچنین یک هنر و علم در حال تکامل است. موثرترین درمانگران باید به اندازه کافی ذهن باز داشته باشند تا فرضیات قبلی در مورد رفتار انسانی را به چالش بکشند و نظریه های جدید را با تغییر جامعه در نظر بگیرند. ذهن انسان بسیار پیچیده و دائما در حال تغییر است و روانشناسان باید به همان اندازه با یافته های جدید در این زمینه سازگار باشند.